Bu uykuyu kaçıran nedir bilmiyorum. Son zamanlarda her şey düzensiz.
Aslında düzenli bir işim var, kızın dersleri zor olsa da akşamları bir şekilde
bitiyor. Yaptığım şeyler var, mesela; elma sirkesi yapımı gayet başarılı
gidiyor, reçeller ayvadan başladım, nar reçeli bu yıl zorluyor beni ama hala
içimde yarım kalan bir şeyler var.
Canım sıkılıyor, tamam düzenli bir işim var ama enerjim yok.
Ben bambaşka hayaller kuruyorum .ne zaman evde oturup çocuklarıma annelik
yapacağım , bir kez daha ne zaman anne olacağım, bunlar beynimi kemiriyor.
Yaşlanıyorum, mutsuz bir yaşlanış bu!
Günler çok hızlı geçiyor ve ben hiçbir şeye yetişemiyorum sanki.
Kızımın büyüdüğünü, evimin sıcaklığını, başka hayallerimi hep erteliyorum gibi…
Evde kalsam dikiş diksem, bir kursa yazılsam, ne bileyim
etkinliklere, toplantılara katılsam, yemek yapsam, misafir ağırlasam, evimi
aceleyle değil seve seve temizlik yapıp, pastalar, börekler yapsam …
Ne zaman olacak bunlar, otuz yaşındayım daha ne kadar bu
tempoda götürebilir bu yarım hayatı!
Neden insanlar kıymet bilmiyor, hakkında bu kadar kolay fikir yürütebiliyor,
ön yargılı olabiliyor. Ne kadar kolay lekelemek, silmek, hor görmek, aşağılamak!
Offfffff içim dopdolu birde boşaltsam, dertleşsem kendimle,
bir anlatsam kendime kendimi ne güzel olurdu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder