ŞİMDİLİK...

Cumhuriyet sadece din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması değildir. Cumhuriyet demokrasidir. Eminim Atatürk de kesinlikle ve sadece din ve devlet işlerinden ayrılması için Cumhuriyeti kurmamıştır.

Baktığımızda sadece bunu düşünmek yersizdir. Biz demokratik bir Cumhuriyette yaşıyorsak, fikir düşünce bakımından hür olmamız gerekir.

Bunu herkes dilediğini söyleyemez gibi bir bakış açısıyla açıklayan yöneticilerimiz vardır. Bu doğru değildir. Herkes dilediğini söyleyemezse bir birlik ve beraberlik olmaz.

Herkesin dilediğinin olması mümkündür. Mümkün değildir demek sadece kendi doğrularını ve bildiklerini dayatmaktır. Bu da Demokratik Cumhuriyette olmaz.

Tabi kamu çıkarı gözetilebilir. Kamu çıkarı kişisel çıkar gibi kullanılmaz. Vatandaşlık ile ırk farklı şeylerdir. Tek bir ırka ait vatandaşlığın söz konusu olduğu devlet olamaz, olmamıştır

.

Yazdıklarım geniş yorumlara dayalıdır. Tek bir sözle düşünmeyin!

Şimdi arkadaşlar, galeyana gelmemizi isterlerken, ne güzel galeyana geliyoruz.

Sen eğer bilmem kime oy verdiniz bu başımıza geldi dersen, diğeri çıkıp sende bilmem kimsin diye seni sorgulama hakkına sahip olur.

Fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür sözü bunun için söylenmiştir. Sistem bunu inşa etmek için vardır.

Sen bunları söylerken dağdakinin oyuyla benimki bir mi? Sorusuna getirirsin sözü, halbuki Cumhuriyetler en azından Demokratik Cumhuriyetlerde insanlar her bakımdan hürdür.

Başkasına da sen kimsin ki oyuma müdahale ediyorsun deme hakkını vermiş olursun. Bu da Cumhuriyetçi birine yakışmaz.

Eminim ki Atatürk de Cumhuriyeti kurarken, fikri aklı hür, kendini geliştirmeye açık bireyler yetiştirilmesi, yetişmesi için kurmuştur.

Her gelen kendine göre bir yerden tutturduğu, kendine göre Cumhuriyet ve Demokrasiyi yorumladığı için başımıza bunlar gelmiştir.

Çok rahatlıkla söylüyorum. Ateş düştüğü yeri yakar, yangın çıkarır. Biz buradan ne ahkam kesersek keselim her şeyi yaşayan bilir.

Klavye kahramanlığına soyunmayın. Okuyun, öğrenin, sorgulayın sonra yorumlayın… Başkasından öğrendiğini veya gördüğünü yorumlamadan konuşmak ve yazmak bilgi değil şovdur.