Yanlızız

Yalnızız...İkimizin de sıcağı öksüz artık! Hayatı yaşanır kılmak adına,yalancı süslerle bezemeye çalışıyoruz zamanı...Yarınlara ikinci el mutluluklar ısmarlıyor,her yarını dün ettiğimizde koca bir hiçle uyanıyoruz...Olmadık insanlarla üç kuruşluk muhabbetlere oturuyor,tebessüm bile etmeyeceğimiz şeylere kahkaha atıyoruz...

Ama merhemimizin adı zaman... Tutkal kıvamında susuşları, yalnızlığın keskin tineriyle inceltip, kendi kendimize mırıldanmalara çevirdiğimizde,dudaklarımızdan dökülen yalnızca "Ne yaptım?"...

Ne yaptık biliyor musun? Belirsiz bir zamire sürüldük... Aşkın hiçbir eylemi, çekilmez bu zamirle...

1951 yılında demiş Peyami Safa , ne güzel demiş .Bugün 2014 , satırlarını anlayan , hisseden birileri var. Her zamanın anlatıcısı (yazıcısı) , dinleyicisi (okuyucusu) var. Neler geliyorsa geçmişten , gelecekte aynısı hep bir çöküş ve kaybediş hissiyatıyla nakşediliyor satırlara...Bir şeyleri kaybettiğimizi düşündükçe , yaşlanıyoruz.