SURUÇ

Bir olay olduğunda; peynir görmüş fare gibi üşüşenlerde oluyor, kedi görmüş fare gibi ortalıktan kaybolanlar da oluyor. Hemen profiller kararıyor. Herkesin isyanı ya da acıyı belli etme şekli farklı tabi.

Ama artık bunları kanıksamış olmak, her acıyı çabucak unutuvermek, işin ucundan bir nebze olan muhalif zihniyetleri karalamak en kötüsü sanırım…

Yaşadığımız coğrafya her şeye gebe… bu sistem neyi zorlayacak, sonrasında neyi getirecek bilmiyorum. Bildiğim yek şey var. İnsanların artık eskisi gibi gözü kapalı hareket etmediği…

Eskisi gibi düşünmediği, bunların yanında düşünceye saygı duymayan bir düşüncesizliği kazandığı. birbirlerini ,birbirileri gibi olmaya zorladığı bir zamana gidiyoruz.

Evlerimiz uzak, sevdiklerimiz uzak olmasına rağmen tek tuşla duyguları ifade edip başkalarına tepki göstermeyi maharet sayıyoruz. Unutmayı da alışkanlık haline getirdiğimiz günler bu günler…

Soma 301 kişi, Karaman, 18, İstanbul 18 kişi daha hatırlamadığım, sorumsuzluk ölümleri… Birde Mısır, Suriye, Irak da yaşanan insanlık dışı yaşananlar, ölenler… Boş yere diye düşünüyorum. Evet, bize göre hiç uğruna ama arkasında ne tür çıkarlar, pis eller, sinsi gülüşler var. Kim bilir?

Belki de kendini amaca adamış, her şeyini ideolojisine bağlamış, aslında beyni savaş ve nefretle yıkanmış bir zamanların masum zihniyeti var.

Bilemiyorum…

Bildiğim tek şey; Reyhanlıyı da unuttuğumuz gibi bunu da unutacağımız. Bu yüzden kendimden her şekilde emin, kendi çizdiğim yolda ilerlemek istiyorum. Bir şey varmış gibi davranıp, bir şey yokmuş gibi yola devam etmek istemiyorum.

Olayların varlığını zihnimde saklayıp, yaşamak istiyorum.

Unuttuğumuz, unutamadığımız ne varsa yaşıyoruz. Biraz korkuyor, sevdiklerimize sarılıyoruz.

Devam ediyor-uz-lar…

Tek şey istiyorum ;dini, dili , ırkı ne olursa olsun.menfaati doğrultusunda , ellerini ovuşturan ve insanlara kıyan tüm yaşam müsvettelerinin cehennemin en dibinde yanmalarını …