Af

Önce affetmeliyim. Neyi? Kimi? Kendimi mi?

Senden önce, kendimi affetmeliyim…

Sana kan bağımın, olduğu bir insan gibi değil de sıradan bir insan gibi davranmadığım için…

Verdiğim değeri ve ederi düşündüğüm, kendi menfaatini, sosyal değerlerden daha önce tuttuğunu fark edemediğim için…

Yan yana yürümeyi değil de, bir adım önde olmaya çalıştığın ve benimde hep sana yetişmeye çalıştığım için…

Kendi özelliklerini, sadece kendi menfaatine çevirmeye çalıştığını görmediğim için…

Yanlış ve ya doğru hislerimin, senin hissettiklerinle aynı olmadığı fark etmediğim için …

Yaşadıklarımı, hissettiklerimi senin kadar değersizleştiremediğim için…

İsteklerimin, senin isteklerinin bir adım geride kalmasını hazmedemediğim için…

Şimdi…

Önce affetmeliyim…

Kendimi…

Daha önce gerçek yüzünü göremediğim için.

Görüyorum artık, duyuyorum da.

Ve eskisi gibi varlığın rahatsız etmiyor beni.

Varsın.

Bir yerlerdesin

Ama artık kalbimde değilsin

Sıradan birisin…