Yazıyorr Püskül Yazıyorrr

Ne güzel başlamıştı her şey… Eskilerden hatta çok eskilerden birkaç arkadaşımı bulmuş, onların mutlulukları ile mutlu olmuştum. Ortaokul öğretmenimi bulup, ziyaretine gitmiş hiç değişmemiş olan Nadan hocamı bir kez daha dünya gözü ile görmüş olmak ve hiç değişmemiş olduğunu bilmek, üstüne de beni gerçekten tanıyan öğretmenimden kendimi dinlemek bana çok iyi gelmişti.

15 -20 yıl önce bir şekilde okulda ve köyde hayatımın bir köşesinde yer etmiş arkadaşlarımı bulup onlarla da görüşmüştüm. Kimileri ile değişen hayatlarımızı, farklılaşan hayat bakışımızı bir türlü aynı frekansa sokamadık. Kimileri ile ise kaldığımız yerden yeni hayatlarımızı da katarak devam ettik.

Öyle, böyle derken 500 kişi ile arkadaş olmuşum. Yuhhh be bizim köyde o kadar insan yok olsa bile o kadar insanla arkadaş olmak mümkün değil. Bilmem kimin çocuğu, ay onu tanıyorum bunu tanıyorum, ona ayıp olacak buna ayıp olacak derken eklemişimde eklemişim önüme gelen herkesi.

Facebook yeni eklentilerle arkadaşların belirli kişilerin görebileceğin ya da gösterebileceğin değişiklikler yaptı.

Hiçbir zaman aman bak biz ne kadar mutluyuz, şunu da yapıyoruz, bunu da yapıyoruz durumuna gelmedim. Amacım sadece eski dostlarım, tanıdık çevrem ve sevdiklerimin beni görmesini sağlamak, iletişim halinde olmaktan öte bir şey değildi.

Ne zaman ki artık aman yanlış anlamasınlar şunu görmesinler, kendilerini kötü hissetmesinler, onlara söylemeye çalıştıklarımı gönderdiğimi hissetmesinler diye duvarımdakileri bazı insanların görmesini, bazı insanların görmemesini sağladım. Ondan sonra kendimle çelişkiye düştüm.

Ben insanların yüzüne dürüstçe konuşabilen, özel ve gizlisi olan bir insan değilim. Hani gizlediğim bir geçmişim var ama şimdim gizli değil.

Herkes benim gibi düşünmüyor, düşünmek zorunda da değil. Duvarımı gizleyip sonrasında bunu gör, şunu gör kahrol moduna getirmek başkasının günahını alma, başkasını günaha sokmakta bana göre değil.

Hayat orada göründüğü gibi değil. Herkes her zaman mutlu olması mümkün değil.Facebook  eski dostların , arkadaşların her anını görebilme , mutluluğunu paylaşabilmek için bir araç ama biz insanlar sadece birbirimizin gözünü oyma , laf dokundurma ve kötü hissettirme amacıyla kullanıyoruz.

Bir süre Facebookta aktif olmayacağım daha sonrasında ise sadece kendime, eski dost ve arkadaşlarımla beni gerçekten anlayan insanlardan bir alan oluşturma aracı olarak kullanacağım.

Blog için ise daha güzel yazılar yazmak istiyorum ama blog artık Püskül ile devam eder miyim o konuda kararsızım .Çok emek verdiğimi düşünüyorum ama rahat değilim burada da kendimi daha raha t hissedeceğim bir blog açabilirim yada Cimcime için tuttuğum günlüklere devam edebilirim .

Güzel kelimeler ,güzel cümlelere ve güzel günlere elbet döner ve Püskül yazmaya devam eder…