İyi ki Doğdun Kardeş

Şimdi güzel bir fotoğrafla başlangıç olmasını çok isterdim. Sabah nasılda aklıma gelmedi, beyaz pijamalarımla, kucağımda ağzın açık güldüğün, kel kafalı bebeklik fotoğrafını yayınlasaydım, ne güzel olurdu.

Kimsin sen peki?

1994 yılının bir panayır günü aramıza katılan, sırf anamın migreni geçsin diye doğurduğunu uydurduğu (şahsi kanaatimdir) , 33 yaşında doğum yapmaya utandığı zamanlarda, gözü gibi baktığı bizim süt oğlandır kendisi…

Arsızdır biraz, kanı kaynar, sever ama beni , hissederim. Bazen işine geldiği gibi yanaşsa da en çok yaptığım yemeklerledir derdi. Başı sıkışsa ablasına koşar ama kafası iyi ise, dünya yansa kimseye bakmaz. İçten pazarlıklı değildir ama içten yanmalı motor gibi çalışır bizi süt oğlan!

Bakmayın benimde böyle şeker gibi anlattığıma tersi ters bu oğlana geçmişte kızgınlığım vardır da abla yüreği dayanamam işte!

Öğrenecek anlayacak bazı şeylerin kıymetini, beni de anlayacak, kendini de…

En çok neyi sever bilmem ama en çok denizci olmak isterdi. Ablasına değişik ülkelerden hediye getirmek, en büyük görevi olurdu herhalde.

Çok güzel ama kıymetini bilemediğimiz günler geçirdik. Elim ayağımdı bir dönem, severdim kendisini birde uyuduğu koltuğun kolu ile cam çaydanlığımı kırmayaydı iyiydi beee…

Benden gizli evime arkadaşlarını getirip çiğ köfte partisi yaptığı içinde kırgınım kendisine. Ablalık işte affediveriyor insan.

 Neyse bu bizim kara oğlan 1994 yılının 4 Haziran günü katılmıştır aramıza, ailemize değişik bir bakış açısı kazandırmıştır. Duygusaldır, çabuk ağlar, ablasının fazla şımarttığı, birde kardeşler arasında ailenin en fazla şımarttığı ikinci tekemizdir. Zaten üç kardeş olduğumuzu varsayarsak, durum benim için vahim biraz.

Bu kadar yeter şimdi bütün foyasını sererimde gerek yok.

İyi ki doğdun kardeş, iyi ki hayatımıza girdin. Ya anam migren olmasaydı, sen olmazdın!

Yazmayı  çok seven ablanında bu sana doğum günü hediyesi olsun. 

Doğum günün kutlu olsun, yanaklarını öper sivilcelerini sıkarım.

Sevgilerimle