Bir bayram daha geçti

Ona göre; bayram deyince durmadan çalan, cevap verilmeye korkulan telefonlar geliyor aklına. Durmadan gelen misafirler, gelmemesi için elinden geleni yapması gerektiği gereksiz insanlar. Bir tatlı dil, güler yüz, hoş sohbet isteyen akrabaların geldiklerinde ona iş yükü olacaklarını düşünmek. Kapıyı çalan acaba misafirdir diye kapıyı açmamak. Kapıya gelen çocuklara para vermedikten sonra kapıyı açmanın anlamı yok, kendi çocuklarını ise apartmanda el öpmeye gönderecek ne güveni nede bayram bilinci var. Bayram başlı başına iş âmâdan insanları görmek, uğraşmak gerek zaten bayram sabahı diye erken kalkmak, bayram hazırlığı yapmak diye bir şeyde yok.

Buna göre bayram; sadece tatil demek. Bir iki gün çalışabilirsem maaşa ek demek. Zaten insanlar eli öpülesi değil, görülesi değil. Kapısına gidip eş dost görmek el öpmekte ona göre değil. Bayram tatili demişken bütün gün yatmak. Hani bayram izni dedikleri onun için yataktan çıkmamak. Mis gibi bayram havasına gözlerini kapatmak. Ne sevdiklerini arayıp sormak nede sevmedikleri ile barışıp, konuşmak onun için bayram sadece bir takvim mevzusu. Onun mevzusu en derin mevzu neresinden tutsan, neresine baksan deriiiiiiiin…

Şuna göre bayram; sabah olabildiğince erken, kimse eve gelmeden çoluğu çocuğu tası tarağı toplayıp, hemen bayramlaşmaya gitmek. Öğle yemeğini, akşam yemeğini de dışarıda, herhangi bir yedik mi, bu akşamı da bir yerlerde geçiştirdik mi bayramı bitirip evimize döneriz…

Onlar, bunlar, şunlar…

Bana göre bayram; Çocukluğumun bayramları kurbanını kesmiş insanların ellerini öpmeye gidip, et doğrayan yaşlı teyzelerin taze et kokan kurban kınalı ellerini öpmek, bütün köyü kapı kapı dolaşmaktı. Hala biyolojik saatim sabah erken kalmayı reddediyor. Erkenden kalkıp eşi namaza, çocuğu uyandırıp kahvaltı sofrasını kurup, Allah ne verdiyse kahvaltı etmek. Gelen giden misafirleri ağırlamak. Tatlıları, dolmaları hazırlayıp, sofraları dolu koyup, boş kaldırmak. Kapı dolaşan çocuklara minik hediyeler, şekerler uzatmak, kolonya dökmek.(elimizi öpmeye gelen çocuk olmadı L)

Bir bayram daha geçti gitti, iyisiyle, kötüsüyle…

Ve ben her bayramı geçireceğim eski bayramların özlemiyle…

Çocuklarım benim bayramlarımı gibi bayramlar geçirecek mi merakıyla…