1 Kasım 2014 Cumartesi

Dünden Bugüne Kalanlar

Bu klinikte birçok hikâyemiz vardır. Ama iyi, ama kötü az çok anılar biriktirdik. Biriktirdiğimiz anıların içinde bol kahkaha da vardı, bol gözyaşı, bol acı da… İster istemez insanoğlunun olduğu her yerde tuhaf yaşamlar ve hikâyeler çıkabiliyor.
Vaginal ovulu yutmaya çalışan, dikkatli bir şekilde kullanması gerektiği ilacı bitmediği için bitirmeye çalışan, kocası doktora götürsün diye domatesin üzerine oturup kanaması varmış numarası yapan, bebeğinin cinsiyetinin kendine bağlı olduğunu iddia eden ama eşinin y kromozomunu anlattığımda öcüymüşüm gibi suratıma bakan hemcinslerim ve karşı cinslerimin ürettiği birçok anılarım var.
Dün bu anıların yanına biri daha eklendi.
Burada dil konusunda sıkıntılarımız var. Hastalar genellikle benim gibi çat pat İngilizce biliyor ve bir şekilde translate aracılığıyla ya da vücut diliyle anlaşıyoruz. 5 gün önce gelen bir hastaya reçete yazılmış. Reçetesinde flakon ve tablet ilaçları yazılıymış. Hasta eczaneden ilaçları almış. Dün geldiğinde reçeteyi bana gösterip biz bunu aldık ama içerek zor oluyor diye geldi. Birde baktım ki flakon ilacı kırıp tozunu sulandırıp içiyor, yanındaki enjeksiyonluk suyu da öyle içiyormuş. Aslında enjeksiyon olarak kullanılması gereken ilacı, bildiğin oral yoldan kullanmaya çalışmış ve başarmış.
Yani bu yazdıklarım yapılması o kadar zor ki! Biz bile ampulleri kırmakta zorluk çeker ayrıca içerisindeki flakonun başındaki metal şeridi çıkartmak çok zor. Evet, hastada dil problemi vardı ama çevirmeni de dilimizi algılamada zorluk çekiyormuş demek ki…
Dün geldiğinde enjeksiyonunu uygulayıp, bilgi verdik. Daha önce flakonu içmeye teşebbüs etmiş hasta görmemiştik ama şimdi içmiş olanını gördük.
Bu gülünecek bir durum değil aslında. Hastaya ilaç kullanımı hakkında bilgi verilmesinin ne kadar gerekli olduğunu gösteren bir ders daha oldu.
Hayat ne garip, neler öğretiyor, neler görmemizi sağlıyor. Akıp giderken bir kez daha hayret ediyor, bir kez daha düşündürüyor, bir kez daha güldürüyor , bir kez daha ağlatıyor.Akıp gidiyor işte !!!

 Her dünden bu güne bir ders, bir hikâye, bir anı bırakıyor.

1 yorum:

Adsız dedi ki...

denreme