Cimcime 20 gündür anneannesinde. Babaannesini de arkasından gönderdik. Bu demek oluyor ki biz 20 gündür yalnızız. Yani evde dağınıklık yaratan yere atılmış çoraplardan başka bir şey yok. Karı koca karşılıklı kahvelerimizi içiyor, yemek yap(m)ıyor ve (dışarıda)yiyoruz.
Cemo Cimcimeyi özlüyor, bende özlüyorum ama bir anne olarak Cimcimenin fiziksel ve ruhsal gelişimini olumlu yönde etkileyecek bir tatil olduğunu düşünüyorum.(Anne burada kısaca kafasını dinlediğini ifade etmek istiyor)
Dün akşamda yine sessiz sedasız benim mutfakta kış hazırlıkları ile uğraştığım, Cemo’nun ise sesli ve sedalı horlayarak uyuduğu bir akşamdı. Ben mutfakta işimi bitirip yatmaya hazırladığımda ( tarhanayı döküp, ekmeği mayaladığımda) acaba ekmeği pişirip yatmalı, pişirmeden mi yatmalı sorusu başımın üstünde ampul ve içinde büyük sarı bir soru işareti gibi yanıyordu.
Saat gece 00.00 da Cemo horluyor, ben kitap okumaya çalışıyor ve kafamdaki soru işareti maşallah 120 w da yanıyordu. Söndüğünde ise sabah erkenden, 05:00 gibi uyanıp ekmeği pişirmeye karar vermiştim.
Uyudum,
Uyumuşum,
Uyuyordum.
Köydeki evde idim. Bahçede geziniyordum, savaş varmış köyde ve biz saklanmak kaçmak zorundaymışız. Evin bahçesine girdiğimizde sağ tarafta kömürlüğümüz var , önünde mor salkım vardı her tarafını kaplamıştır sanki ormana girer gibi hissedersiniz, atıl eşyaların durduğu bir yerdir aslında ama kapının girişinde durur eski bir ev gibi.Bende herkesi oraya topladım , onlarla birlikte saklanıyordum. Ama gökyüzünden bombaların yağdığını ve bunların bizi vurmak için olduğunu görüyor Cimcimeyi korumaya çalışıyordum, annemi ve babamıda…
Adamlar geldi. silahları vardı ve bizi öldürmek istiyorlardı. Tam namluyu bana uzattılar.
Uyandım St :05:05
Soluk soluğa kalmıştım, kalbin çok hızlı çarpıyordu… Önce kendimi çimdikledim, sonra bağırdım. evde yatağımda ve sağ olduğumu anlayınca derin bir ohh çektim .
Son zamanlarda dünyada yaşanan acılar benide etkiliyor haliyle. Zaten ne zaman savaş çıksa veya bir karışıklık olsa o ülkenin insanlarının göçüş yollarının üzerinde çalışıyorum ve sanırım sadece bir kısmını gördüğüm halde büyük acılar çekip uykusuz geceler geçiriyorum.
Beni, bizi, herkesi düşündüm. Alllah’ım dünya döndükçe sınırlarımız ne artsın, ne eksilsin diye dua ettim.
Sanırım yorgan ile ilişkimi sıkı tutmalıyım. Allah’ım dualarımı kabul et.
Bir rüya idi gördüğüm , oldum yine kördüğüm...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder