BEN VİRGÜL VE NOKTA

Nokta cümleniz bittiğinde, virgül ise daha açıklayacak şeyleriniz ve ardı ardına söyleyecek sözleriniz varsa kullanılır. Virgülde nokta gibi bir noktalama işaretidir. Yani noktadan gelir. Virgül olmadan noktanın geldiği bir cümle basit cümledir, ayrıntısızdır.

İnsanları nokta insanları ve virgül insanları diye insanları ikiye ayırabiliriz. Bazıları cümleye başlar devamı getirmek için virgülü koyar ve cümlenin devamını başkasının getirmesini ister. Bazıları ise cümlenin devamının getirilmesini istemez ve son noktayı koyar.

Bu durumda; işte, evde,  sokakta, mahallede, köyde, gezdiğim, gördüğüm ve karıştığım tüm kalabalıklarda ben hep nokta insanı olurum.

Gacet virgül insanıdır. Püskül şöyle bir fikrim var der. Adımı atar. Ben devamında istediği fikre uygun bir portre sunarım. Sonrası noktalar benden gelir. Eskiden ilk çalışmaya başladığım dönemlerde her şeyi Gacet ‘e sorar; bunu nasıl bilmezsin, tamam ben yaparım, peki bunu da bilmiyorsun değil mi? Davranışlarıyla sorduğum soruyu çözerdi. Artık soracak çok şey kalmadığından, Google amcayı iyi tanıdığımdan bu durumla karşılaşmıyorum. Püskül dediğinde Püsküllü bir iş sunduğunun, bir şeyi yanlış yaptığımın, hastanın kapısından bana sormadan girdiğini, reçete bilgisi verilmesi gerektiğini anlıyorum.

Örtger ‘de virgül insanı bankada ne kadar var dediğinde maaşların, sigortanın, kiranın yatırılması gerektiğini, muhasebeyi arayalım dediğinde fatura işlemi gerektiğini, işçi girişi yapılması gerektiğini anlıyorum ve cümleye noktayı koyuyorum. Bazen de hiçbir şey söylemeden bakışlarıyla; zor bir hastadan çıktığını, kafasının çok karışık olduğunu, Püskül 15 dk uyusam kafam yenine gelecek dediğini anlıyorum.

Nokta koymak gerektiğinde cümleye ya da işleme nokta hep bende. Bende nokta insanıyım, noktaların insanı, noktalama insanı.

Bu yazı virgüllerle başlamış ve bitmiştir nokta.