Cimcimeyi özledim .
Şimdi dedim evde olsaydım,bu güzel hava da dışarı çıksaydık ne güzel olurdu.
Aklımdan bin türlü şeyler geçti.
Ne zaman yürüdü,
Nasıl konuştu,
Anne ilk ne zaman demişti
Soruları geldi aklıma.
Ne yemeğini sever,
Ateşi düştüğünde ne ilacı verilir ?
Neden ateşlenmiştir?
Neden ağlar ?
Cevaplarını ben bilirim , bensiz ne yapar ?
En güzel , en tatlı AN ' larında yanında olmak , bütün -NE sorularına cevap vermek ; ANNE olmak dedim kendi kendime ....
Çok sıkıldım işte olmaktan , onsuz kalmaktan , yorgun argın eve gidip sorularına cevap bulamamaktan.
Bir sürü ihtimaller koydum önüme.
Bir sürü planlar çizdim kafamda .
En sonurnda karar verdim
Cumartesi çalışmanın bana yaramadığına.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder