Bu özel günlerin ben...

alıntı

Anneler günü denince  abim ile birlikte, anneme aldığımız pasta takımı aklıma geliyor. Paranın çoğu tutumlu abimin kumbarasından çıksa da ve biz annemin anasından emdiği sütü resmen burnundan getiren ikili olsak ta hediye almayı başarmıştık. Annem onları herkese bak bunu Püskül ile Yaramazca aldı der ve ikramda bulunurdu. Daha sonra bu takım annemin mutfak büfesinden düşüp ama tamamı düşüp kırılmıştı, bizde zaten doğru düzgün bir daha hediye almadık. Şimdilerde zaten her zaman yaptığım gibi annemi arar, onsuz hayatın benim için ne kadar zor olacağından bahseder ve anneler gününü kutlarım.

Benim ise tek hatırladığım anneler günüm; kayınvalidemin evinde otururken. Pazar günü kalkmış kahvaltı etmiş ve ben işlere girişmişim. Cimcime 2,5 yaşında falandı sanırım Cemo ile dışarı çıkmışlardı. Ben tuvalete merdiveni koymuşum harıl harıl duvarları siliyorum, kapı çalındı ben söylene söylene kapıya gittim kapıyı bir açtım bizim cimcime ve Cemo ellerinde çiçekler gelmişler. Gözlerim doldu benim ilk kez anneler günüm kutlanıyordu.

Sabah okula kızımı götürürken veliler toplanmış, kendi aralarında bir şeyler konuşuyorlardı. Sonra beni de çağırdılar. Öğretmenin anneler gününü kutlamak için  hediye alacaklarmış,aralarında para topluyorlarmış.

Öğretmenler gününde aynı mevzu oldu bizim hanımiş veliler kendi aralarında para toplayıp, öğretmen hanıma altın kolye aldılar. Uyum sağlamak adına bende katıldım, zaten her şeye karşı çıkıyorum diye adımı kim bilir neye çıkarttılar hadi bende ayak uydurdum. Öğretmenler günü geldi çattı. Eee nerde hediye bizim velilerden biri öğlen verecekmiş,  kardeşim bu çocukların öğretmeni sizin değil ki .. ortada abuk sabuk işler ben kızın eline bir çiçek aldım yolladım, daha ne beklentisi içerisine girecek ki öğretmen ben anlamıyorum. Bu durumu atlattık.

Şimdi anneler günü mevzusu yahu kardeşim böyle şeyleri çocuklar düşünmeli biz değil. Kalmış ki yine bir çiçek yaptıracaklarmış. Bende tamam ben uyum sağlarım ama çocukların vermesi daha doğru değil mi diye bir fikir attım ortaya, öğretmenler günü mevzusundan içimde kalan ne varsa nazikçe söyledim. O kadar naziktim ki ben bile inanamadım kendime.

Ben anneler, sevgililer, babalar, öğretmenler… vs tüm günlerin çok mantıksız olduğunu düşünüyorum. Bu tip şeyleri metalaştırmanın, ortaya bir obje çıkarmanın, almanın bir anlamı yok.Ben kendi annem için bile hediye almaz iken ve hediye almayı yani büyük şeyler yapmayı uygun görmez iken nasıl katılayım.İşin özüne bakılırsa da aslında ver parayı kurtul al topluca bir şey geç git. Bir emek,zahmet, önem vermek yok.

Annenize, babanıza, sevgilinize ve öğretmeninize bir çiçek almak, resim çizmek, ya da yanağına bir öpücük kondurmak yeterli.

Neyse ki veliler ikna oldular çocuklar öğretmenlerinin anneler gününü kendi hediyeleriyle kutlayacaklar.

Ha bu arada bizim kardeş Jaramazca da bana anneler günü hediyesi almış ama haftaları karıştırdığı için erken verdi. Canım kuzum benim hiç gerek yoktu ama koltuklarım kabardı.

Bende ona güzel bir elmalı turta ile karşılık vereceğim .